To jest archiwalna wersja strony!

Pierwsza z zachowanych pisemnych wiadomo¶ci dotycz±cych Sadowia pochodzi z 1379 roku. Pochodzenie nazwy miejscowo¶ci – Sadowie najprawdopodobniej wywodzi siê od du¿ej liczby sadów jakie znajdowa³y siê tutaj ju¿ w epoce ¶redniowiecza. Zgodnie z przekazem Jana D³ugosza w po³owie XV wieku by³o Sadowie przynosz±cym niema³e dochody maj±tkiem, nale¿±cym podówczas do pierwszej prebendy przy kolegiacie ¶w. Idziego w Krakowie. Jego dzier¿awc± by³ wówczas Sêdziwój z Têczyna herbu Topór. O niema³ej zamo¿no¶ci piêtnastowiecznego Sadowia ¶wiadczyæ mog± m.in. informacje o istnieniu tutaj dwu karczm, rozleg³ego folwarku z zabudowaniami gospodarczymi a tak¿e du¿ego dworu okre¶lanego przez D³ugosza mianem „pa³acu kanonikalnego”. Miejscowo¶æ ta wówczas podobnie jak i dzisiaj wchodzi³a w sk³ad parafii w Goszczy.

Po upadku I Rzeczypospolitej znalaz³o siê Sadowie w granicach monarchii rosyjskich carów. W 1827 roku by³o Sadowie ma³± wsi± licz±c± 16 domów i 87 mieszkañców, mimo to by³y w ówczesnym okresie miejscowo¶ci± na swój sposób wyj±tkow± po¶ród tych które dzi¶ tworz± Gminê Kocmyrzów-Luborzyca. W pochodz±cych z tego okresu ¼ród³ach (m.in. „S³ownik Geograficzny Królestwa Polskiego ....”) okre¶lone jest Sadowie jako wie¶ w³o¶ciañska. Oznacza to, i¿ najprawdopodobniej by³o Sadowie pierwsz± miejscowo¶ci± na tych terenach w których ziemia nale¿a³a wy³±cznie do ch³opów i nie by³o w niej ¿adnego w³a¶ciciela ziemskiego.

Po reformie samorz±dowej 1864 roku Sadowie wesz³o w sk³ad utworzonej wówczas Gminy Luborzyca oraz Powiatu Miechowskiego.

Tak¿e w latach II Rzeczypospolitej (1918-1939), Sadowie nale¿a³o do Gminy w Luborzycy.

Wed³ug danych statystycznych odnosz±cych siê do 1925 roku miejscowo¶æ to liczy³a wówczas 278 mieszkañców i 39 budynków mieszkalnych. Wa¿nym wydarzeniem dla mieszkañców miêdzywojennego Sadowia by³a budowa w tej miejscowo¶ci odcinka linii kolejowej Kraków -Warszawa, który zosta³ w³±czony do ruchu w 1934 roku. W okresie miêdzywojennego dwudziestolecia w Sadowiu znacz±co rozwin±³ swoj± dzia³alno¶æ ruch ludowy. Spo¶ród wywodz±cych siê z Sadowia dzia³aczy ludowych lat miêdzywojennych wspomnieæ nale¿y choæby niejakiego Smulczyñskiego.

Lata II wojny ¶wiatowej i hitlerowskiej okupacji sta³y siê czasem wielkiego wyzwania dla mieszkañców Sadowia. Wielu z nich z broni± w rêku stanê³o do walki z okupantem jak choæby Zygmunt Sokó³ – dowódca I kompanii BCh wchodz±cej w sk³ad 106 dywizji AK, Boles³aw Chmiel, Edmund Sokó³, Franciszek Doniec czy te¿ zamordowany w Jêdrzejowie Stanis³aw Franczak.

Z racji przebiegaj±cej przez ta miejscowo¶æ trakcji linii kolejowej Kraków – Warszawa by³o Sadowie ¶wiadkiem akcji sabota¿owych wymierzonych w okupantów. Ich szczególne nasilenie mia³o miejsce jesieni± 1944 roku.

Po zakoñczeniu II wojny ¶wiatowej i przeprowadzeniu w Polsce reformy rolnej do Sadowia przy³±czone zosta³o kilka nowo powsta³ych po parcelacji maj±tków w £uczycach i Goszczy gospodarstw rolnych.